Pomiędzy ul. Spokojną (wejście do lapidarium), Polną i Solną znajduje się dział Lapidarium Muzeum Ziemi Wschowskiej. Tworzą go dawne cmentarze parafii luterańskiej i katolickiej. Staromiejski Cmentarz Ewangelicki należy do najstarszych nowożytnych cmentarzy w Europie, zakładanych „extra muros” i zrywających z tradycją lokacji wokół świątyni. Pierwszy pogrzeb, burmistrza Stefana Korczaka, odbył się w niedzielę 1 marca 1609 roku. Pierwotny cmentarz na planie czworoboku ogrodzono murem, którego ściany stały się miejscem umieszczenia płyt nagrobnych. To wyjątkowe połączenie architektury i zieleni kojarzone jest z włoskim założeniem Campo Santo. To nie tylko unikatowy zabytek ze względu na rzeźbę nagrobną, ale także interesujący zespół roślinności. W centrum starego cmentarza rośnie legendarna Lipa Herbergera, zasadzona rzekomo na mogile pastora do góry korzeniami.
Cmentarz czynny od 1609 do początku 1945 roku. Powiększony, w 1630 r., o cmentarz dla ubogich a następnie w XIX w. (1804 r.), od zachodu, powstał cmentarz należący do parafii katolickiej. Z czasem oba cmentarze zamknięto wspólnym murem, zachowując wyraźne ich wewnętrzne rozdzielnie. Katolicy w 1819 r. wybudowali dom przedpogrzebowy, obecnie znajduje się w nim muzealna sala ekspozycyjna.
